آشنا ترین شکل انرژی برای ما انرژی الکتریکی می باشد.

شاخه مهندسی که با تولید و مدیریت و استفاده از این نوع انرژی سر و کار دارد ، مهندس برق گویند.

 

در واقع یکی از بهترین تعریف هایی که از مهندسی برق شده است، این است که محور اصلی فعالیت های مهندسی برق، تبدیل یک سیگنال به سیگنال دیگر است. که البته این سیگنال ممکن است شکل موج ولتاژ یا شکل موج جریان و یا ترکیب دیجیتالی یک بخش از اطلاعات باشد.

این شاخه از مهندسی در سازمانی در قرن ۱۹ بنا نهاده شد. تکنولوژی برق به قدمت تکنولوژی های مکانیک و عمران نمی رسد. علاقه به مطالعه این علم بعد از کشف الکتریسیته رشد پیدا کرد. در ژوئن سال ۱۷۵۲ برای اولین بار بود که بنجامین فرانکلین سعی کرد تا بتواند الکتریسیته را از ابرها در اثر طوفانی سهمگین و به کمک یک کایت پروازی بگیرد. این نقطه آغازی بر مدیریت این انرژی برای ما بود. مدیریت انرژی الکتریکی (تولید، انتقال، توزیع، استفاده از) چیزی جز مهندسی برق است. تجاری سازی و تبدیل به شغل تنها پس از ۱۹۵۰ اتفاق افتاد.

مهندسی برق هسته مهندسی از قبیل مکانیک و عمران می باشد اما دارای زیر رشته بسیار می باشد. پس از مدرن سازی ، رشته های مهندسی بسیاری از قبیل الکترونیک ، کامپیوتر ، مخابرات و… رشد کردند. تمام رشته ها بطور مستقیم یا غیر مستقیم با الکتریسیته و مهندسی برق در ارتباط هستند.

در نیروگاه تولید توان که انرژی الکتریکی تولید می شود ، کاربرد این مهندسی بسیار وسیع است.  تمام تجهیزات مکانیکی و الکتریکی از قبیل آلترناتور ، بویلر ، توربین و…  در تولید انرژی الکتریکی نقش دارند. تمام رله و سوئیچ های درگیر در عملیات،  از تجهیزات دستگاه های الکترونیکی یا الکترومکانیکی و یا استاتیک می باشند. در عصر مدرن ، تجهیزات توسط نرم افزارهای کامپیوتر و بصورت دیجیتالی کنترل می باشد. بنابراین علاوه بر هسته مهندسی برق ، زیر شاخه های مهندسی برق (الکترونیک، کامپیوتر، مهندسی نرم افزار و IT) نیز در تولید انرژی نقش دارند.

مهندسی برق

هنگامی که سطح ولتاژ تولید توان افزایش می یابد ، ترانسفورماتورهای الکتریکی مورد نیاز می باشند. برای کنترل مناسب و حفاظت از این ترانسفورماتور، یک سیستم پیچیده سوئیچگیر مورد نیاز است. تابلو برق (سوئیچگیر) شامل تمام قطع کننده مدار (بریکر) ، مقره های الکتریکی، ترانسفورماتور جریان، ترانسفورماتور توان ، سیستم کنترل و رله حفاظت و بسیاری دیگر می باشد. مهندسی برق مدرن با تولید، برنامه ریزی، عمل، و تعمیر و نگهداری از این سیستم ها سر کار دارد. پس از افزایش توان الکتریکی ، به طرف مرکز بار انتقال می یابد. فن آوری  بزرگ برق در سیستم های انتقال برق و شبکه از جمله شبکه های بزرگ ملی نقش دارند. مشکلات مرتبط با این سیستم ها توسط مهندسی برق شامل تمام زیر شاخه های مهندسی حل شده است.

به بیان واضح تر می توان مهندسی برق را اینگونه تعریف نمود :

مهندسی برق ( Electrical engineering) زیرمجموعه‌ای از مهندسی است که به مطالعه و کاربردهای مرتبط با الکتریسیته، الکترومغناطیس  و  الکترونیک  می‌پردازد.

می‌توان مهندسی برق را به دو قسمت عمده تقسیم کرد: بررسی و طراحی سیستم‌های انتقال و تبدیل انرژی الکتریکی ؛ و یا بررسی و طراحی سیستم‌های الکترونیکی برای پردازش و انتقال اطلاعات، نظیر رایانه‌ها، سامانه‌های مخابراتی،مدارهای مجتمع، رادارها و نظایر آن. به بیان دیگر، مهندسان برق از الکتریسیته یا برای انتقال انرژی و یا برای پردازش اطلاعات استفاده می‌کنند.

بازدید مطلب:۶۲۴۳بار